يك هنرپژوه گفت: تعامل هنر ايران و اروپا در گذشته، امروز جاي خود را به تقابل داده است.

به گزارش روابط عمومی سومین جشنواره بین­المللی هنرهای تجسمی فجر، عبدالمجيد حسيني راد در همايش علمي این جشنواره در سخناني با عنوان "تعامل و تبادل هنر ايران و اروپا" گفت: تعامل هنر ايران و اروپا از سده شانزدهم ميلادي تا به امروز با فراز و فرودهايي همراه بوده كه بخشي از آن مربوط به گذشته‌اي تاريخي و بخش قابل توجهي از آن مربوط به چند دهه اخير است.

وي ادامه داد: اولين نمايشگاه بزرگ آثار هنري مسلمانان در سال 1910 ميلادي در مونيخ آلمان براي اولين بار امكان معرفي عمومي هنر و فرهنگ كشورهاي اسلامي را براي مردم غرب بوجود آورد كه تعدادي از آثار مربوط به هنر ايران است.

حسيني­راد گفت: برپايي نمايشگاه هنر اسلامي مونيخ در ابتداي سده‌ بيستم كه اروپا در حال انجام تجربه‌هاي تازه‌اي از مدرنيسم بود، پاسخي تاريخي به تأثيرگذاري هنر اروپا در ايران و ساير كشورهاي اسلامي بود و اين نمايشگاه الهام بخش هنرمنداني از جمله ماتليس شد و پس از او هنرمندان اروپايي ديگر تا امروز از هنر و نقاشي ايراني الهام گرفته‌اند.

اين مدرس دانشگاه با اشاره به تأثير هنر اروپا بر اميران گفت: تأسيس مدرسه صنايع مستظرفه توسط كمال‌الملك از مهم‌ترين سرچشمه‌هاي آغاز نوگرايي در هنر ايران است و در اين مدرسه آموزش هنر بر مبناي ناتوراليسم اروپايي كه شيوه‌اي متفاوت با روش‌ هنر قديم ايران بود آغاز شد.

حسيني راد درباره شكل‌گيري دانشكده هنرهاي زيبا گفت: با راه‌اندازي اين دانشكده در سال 1319، اولين فارغ‌التحصيلان آن فعاليت‌هاي نوگرايانه خود را در هنر ايران آغاز كردند و پايه الگوهاي اروپايي آموزش هنري گذارده شد و جنبش هنر نوگراي ايران شكل گرفت. اين جنبش تلاش داشت تا در پايه دستاوردهاي امپرسيونيست و كوبيسم خود را از قيد و بند ناتوراليسم مكتب كمال الملك برهاند و مكتبي ايراني بر مبناي آموزه‌هاي مدرنيسم به وجود آورد.

حسيني راد ادامه داد: اينك پس از گذشت بيش از سه دهه از انقلاب اسلامي، تلاش هنرمندان ايراني در حفظ تعامل و ارتباط با هنر اروپا و هنر معاصر جهاني قابل ارزيابي است. به نظر مي رسد با جابجايي كانون تحولات هنري غرب از اروپا به آمريكا در شصت سال گذشته امكان وجود رابطه‌اي تعامل در ادامه تبادلات گذشته با هنر اروپايي منتفي بوده است.

وي افزود: گرچه تلاش‌هاي بسيار خوبي در هنر دوران پس از انقلاب اسلامي براي ايجاد زبان ايراني – اسلامي در هنر معاصر صورت گرفته است اما جز در موارد انگشت‌شمار در ارتباط با مضامين ريست محيطي موفق نبوده‌ايم.

اين هنرمند ادامه داد: هنر ايران و اروپا از ديرزماني در طي چند قرن در تعامل بوده‌اند اما در سال‌هاي اخير علاوه بر خوانش‌هاي متفاوت و دوگانه از معرفت هنري كه ريشه‌هاي تاريخي و اعتقادي دارد، تنش‌هاي سياسي مانع از فراهم آمدن بسترهاي لازم براي درك متقابل از تجربه‌ها و ظرفيت‌هاي هنري معاصر شده است.

حسيني­راد در پايان گفت: برگزاري نمايشگاه‌هاي مشترك از آثار هنرمندان ايراني و غيرايراني، ايجاد رابطه با هنرمندان سرشناس جهان كه به مسأاله هنر و خلاقيت انساني وفا دارند و ايجاد شرايطي كه هنرمندان معاصر ايران بتوانند آثار خود را بيشتر در عرصه‌هاي بين‌المللي عرضه كنند مي‌تواند درك عميق‌تري از جنبه‌هاي معنوي و خلاقيت معاصر ايران را در عرصه‌هاي جهاني فراهم آورد.